Sayang, mahal, sayang
ang aking pag-ibig;
Pagkat ang singsing
ko’y nahulog sa batis;
Kung ikaw, binate, sa
aking mangingibig;
Hihintayin ko nang
kumati ang tubig.
Lalaking pangahas
naghandog sa akin
Gayong alam ko’ng
ikaw’y sinungaling!
Bakit di na lang,
kamote’ng itanim
At magdayatan ka
upang may anihin.
Lalaki nga naman,
kapag nanliligaw
Sa dalagang mahal,
laging nakabantay;
Bihis na bihis pa ang
buong katawan,
Pero iyang bulsa,
wala namang laman.
Sanay na sanay ka sa
pagsisinungaling,
Kay husay mo namang
maglubid ng buhangin;
Kung ako’ng babaing
iyong iibigin,
Maraming pagsubok na
dapat kang tupdin.
May binate akong
minsa’y natuklasan
Sa ibang dalaga’y
pumanhik ng ligaw,
Magulang ng babae ay
nasa pintuan
Di man lang pinansin,
walang bigay-galang.
Iyan ba ang tamang
lalaking iibigin?
Wala nang paggalang,
daig pa ang baliw?
Kung minamalas at
ako’y nahumaling,
Nanaisin ko pang
buhay na malibing.
Ang singsing ko,
irog, naglaho sa dilim,
Hindi masisisid
pagkat ubod lalim.
Gayon ang pag-ibig na
dapat tanggapin,
Ang sagot na oo,
mahirap liripin.
Ano ang pag-ibig sa
binatang hangal
Pangahas suminta sa
babaeng parang?
Lalakbaying landas
agad humihingal;
Putik lulusungin,
takot mabahiran.
Dapat bang ibigin
lalaking pangahas?
Walang tiyaga mandin,
labis na matamad!
Hangad niyang abutin
maging alapaap,
Hangal na lalaki
mataas mangarap.
Hanap nitong puso’y
lalaking masipag
At hindi batugan sa trabahong
hangad.
Ayaw kong magutom,
mamatay nang dilat;
Pangarap kong buhay
payapa’t maunlad!
No comments:
Post a Comment